Kindertehuis
Door: Stef
Blijf op de hoogte en volg Stef
08 Juli 2015 | Taiwan, Taipei
Het vervolg van deel 1:
Vanaf het vliegveld de taxi genomen naar het Park City Luzhou hotel. We hebben een kamer op de 12de verdieping. Na de koffers te hebben uitgepakt zijn we even wat gaan eten. Met metro naar taipei 101 geweest. Wat een hoge toren! Bij de ingang heb je eerst een winkelcentrum van 6 verdiepingen hoog met allemaal luxe merken. Met de lift gingen we omhoog naar de 88ste verdieping. Vanaf daar had je heel mooi uitzicht over de stad, want was namelijk onbewolkt. Je kon een heel rondje lopen. In het midden was de winddamper die ervoor zorgt dat het gebouw niet omvalt tijdens een storm of aardbeving. We gingen weer met de lift naar beneden om naar de Chiang Kai-Shek-gedenkhal te gaan. Vanaf Taipei 101 hebben we de metro genomen naar Chiang Kai-Shek. We liepen over een heel groot plein en aan het einde was een witte grote tempel. We gingen de trappen op en kwamen in een hele grote halen met in het midden Chiang Kai-Shek. Aan beide kanten stonden militairen die de wacht hielden. Toen gingen we weer terug naar het hotel met de metro. Dustin en ik gingen naar de sportschool toe die op de 6de verdieping van het hotel was. Na de sportschool gingen we opzoek naar een restaurant om wat te gaan eten. Helaas hadden we die niet gevonden en kwamen we uit bij de Mc Donalds. :p Na het eten gingen we terug naar het hotel om te gaan slapen.
Gisteren hadden we om half 11 een afspraak met Toni en Georgie (sociaal werkers) van het kindertehuis. We zijn met de metro er naar toe gegaan. Het was zo'n 8 minuten lopen van de Taipei 101. Toen we daar aankwamen gingen we met de 7de verdieping omhoog. We belde aan en toen kwam Toni ons verwelkomen. We werden naar een kantoor gebracht. Daar kwam Georgi ook. Ze vertelde dat Toni naar Koashung was afgereisd om de familie persoonlijk te bezoeken. Ze reageerden namelijk niet op brieven die gestuurd werden. Toni heeft daar de hele dag gepost, bij het huis, alleen kwam er niemand. Haar baas belde dus in de avond op dat ze de bus moest pakken naar huis. Die kwam 5 minuten te laat, waardoor ze iemand zag aan komen rijden op een motor bij het huis. Ze sprak die aan en het bleek de oom te zijn. Eerst deed hij een beetje achterdochtig, omdat ze vroeg wie hij was. Totdat ze vertelde dat ze de maatschappelijkster was. Toen werd hij emotioneel en zei kom maar binnen. Hij had meteen z'n zus en ouders gebeld. Zijn ouders zijn gescheiden. Toni en Georgi vertelde dat we op 20 juni, dus de oom en zijn vrouw (ze hebben 2 kinderen, maar die gaan naar school), de tante (haar man kon niet komen) en de opa en oma ontmoeten. Na het gesprek kregen we een rondleiding op het kantoor van CSS (Christian Salvation Services) en vertelde ze wat alle medewerkers deden. Vanuit het kantoor had je mooi uitzicht op de Taipei 101! Na het kantoor bezocht te hebben gingen we lunchen in Taipei 101. Dustin en ik gingen Mc Donalds en papa en mama gingen soep eten. Na de lunch gingen we terug naar het kantoor van CSS. Hier namen we afscheid van Georgie en gingen we met Toni naar het kindertehuis (Mu-en). Eerst moesten we een stukje lopen om vervolgens met de metro naar Tamsui te gaan. Onderweg wees Toni een bruin gebouw aan en dat was het gebouw waar mijn biologische moeder de laatste paar maanden voor mijn geboorte heeft doorgebracht. CSS had daar en appartement gehuurd voor haar. Ook gingen we naar een privé kliniek waar ik geboren ben. Toni vertelde mij dat ik achter die deur geboren was. Waar vroeger de privé kliniek zat, zit nu een bedrijf van Sony. We namen de metro naar Tamsui. Vanaf daar moesten we met de bus naar Tianmu. En vanaf Tianmu werden we door een chauffeur van CSS opgehaald die ons naar het kindertehuis bracht. Het kindertehuis was gewoon in een soort villawijk in de bergen. Voordat we naar binnen mochten moesten we slippers en een soort schort aan. Ook werd onze temperatuur gemeten. Daarna moesten we onze handen wassen en mochten we naar boven. Daar was het verblijf van de kinderen. We kregen een rondleiding door het hele tehuis en de kamers waar de baby's slapen. De overheid in Taiwan heeft bepaald dat het kindertehuis maximaal 28 kinderen verzorgd mogen worden. Ik heb ook nog 2 zusters ontmoet die mij destijds verzorgd hebben. Best grappig! Toen mochten we met de kinderen spelen en vasthouden. Voordat dat mochten moesten we onze handen desinfecteren met alcohol. Wat waren de kinderen schattig, we wilden er wel een paar meenemen. Helaas moesten we weer gaan en namen we de bus en metro naar de haven. Hier hebben we een hele wandeling gemaakt en zijn we langs de mangroves gegaan. Toen zouden we in een dim sum restaurant eten, maar die was opeens veranderd in een kledingwinkel. Het andere restaurant was die dag toevallig gesloten. Dus namen we de taxi naar een ander dim sum restaurant. Wat hadden we heerlijk gegeten. Voor 5 personen waren we maar 55 euro kwijt. Na deze vermoeide dag zijn we terug naar het hotel gegaan om lekker te gaan slapen.
Vanaf het vliegveld de taxi genomen naar het Park City Luzhou hotel. We hebben een kamer op de 12de verdieping. Na de koffers te hebben uitgepakt zijn we even wat gaan eten. Met metro naar taipei 101 geweest. Wat een hoge toren! Bij de ingang heb je eerst een winkelcentrum van 6 verdiepingen hoog met allemaal luxe merken. Met de lift gingen we omhoog naar de 88ste verdieping. Vanaf daar had je heel mooi uitzicht over de stad, want was namelijk onbewolkt. Je kon een heel rondje lopen. In het midden was de winddamper die ervoor zorgt dat het gebouw niet omvalt tijdens een storm of aardbeving. We gingen weer met de lift naar beneden om naar de Chiang Kai-Shek-gedenkhal te gaan. Vanaf Taipei 101 hebben we de metro genomen naar Chiang Kai-Shek. We liepen over een heel groot plein en aan het einde was een witte grote tempel. We gingen de trappen op en kwamen in een hele grote halen met in het midden Chiang Kai-Shek. Aan beide kanten stonden militairen die de wacht hielden. Toen gingen we weer terug naar het hotel met de metro. Dustin en ik gingen naar de sportschool toe die op de 6de verdieping van het hotel was. Na de sportschool gingen we opzoek naar een restaurant om wat te gaan eten. Helaas hadden we die niet gevonden en kwamen we uit bij de Mc Donalds. :p Na het eten gingen we terug naar het hotel om te gaan slapen.
Gisteren hadden we om half 11 een afspraak met Toni en Georgie (sociaal werkers) van het kindertehuis. We zijn met de metro er naar toe gegaan. Het was zo'n 8 minuten lopen van de Taipei 101. Toen we daar aankwamen gingen we met de 7de verdieping omhoog. We belde aan en toen kwam Toni ons verwelkomen. We werden naar een kantoor gebracht. Daar kwam Georgi ook. Ze vertelde dat Toni naar Koashung was afgereisd om de familie persoonlijk te bezoeken. Ze reageerden namelijk niet op brieven die gestuurd werden. Toni heeft daar de hele dag gepost, bij het huis, alleen kwam er niemand. Haar baas belde dus in de avond op dat ze de bus moest pakken naar huis. Die kwam 5 minuten te laat, waardoor ze iemand zag aan komen rijden op een motor bij het huis. Ze sprak die aan en het bleek de oom te zijn. Eerst deed hij een beetje achterdochtig, omdat ze vroeg wie hij was. Totdat ze vertelde dat ze de maatschappelijkster was. Toen werd hij emotioneel en zei kom maar binnen. Hij had meteen z'n zus en ouders gebeld. Zijn ouders zijn gescheiden. Toni en Georgi vertelde dat we op 20 juni, dus de oom en zijn vrouw (ze hebben 2 kinderen, maar die gaan naar school), de tante (haar man kon niet komen) en de opa en oma ontmoeten. Na het gesprek kregen we een rondleiding op het kantoor van CSS (Christian Salvation Services) en vertelde ze wat alle medewerkers deden. Vanuit het kantoor had je mooi uitzicht op de Taipei 101! Na het kantoor bezocht te hebben gingen we lunchen in Taipei 101. Dustin en ik gingen Mc Donalds en papa en mama gingen soep eten. Na de lunch gingen we terug naar het kantoor van CSS. Hier namen we afscheid van Georgie en gingen we met Toni naar het kindertehuis (Mu-en). Eerst moesten we een stukje lopen om vervolgens met de metro naar Tamsui te gaan. Onderweg wees Toni een bruin gebouw aan en dat was het gebouw waar mijn biologische moeder de laatste paar maanden voor mijn geboorte heeft doorgebracht. CSS had daar en appartement gehuurd voor haar. Ook gingen we naar een privé kliniek waar ik geboren ben. Toni vertelde mij dat ik achter die deur geboren was. Waar vroeger de privé kliniek zat, zit nu een bedrijf van Sony. We namen de metro naar Tamsui. Vanaf daar moesten we met de bus naar Tianmu. En vanaf Tianmu werden we door een chauffeur van CSS opgehaald die ons naar het kindertehuis bracht. Het kindertehuis was gewoon in een soort villawijk in de bergen. Voordat we naar binnen mochten moesten we slippers en een soort schort aan. Ook werd onze temperatuur gemeten. Daarna moesten we onze handen wassen en mochten we naar boven. Daar was het verblijf van de kinderen. We kregen een rondleiding door het hele tehuis en de kamers waar de baby's slapen. De overheid in Taiwan heeft bepaald dat het kindertehuis maximaal 28 kinderen verzorgd mogen worden. Ik heb ook nog 2 zusters ontmoet die mij destijds verzorgd hebben. Best grappig! Toen mochten we met de kinderen spelen en vasthouden. Voordat dat mochten moesten we onze handen desinfecteren met alcohol. Wat waren de kinderen schattig, we wilden er wel een paar meenemen. Helaas moesten we weer gaan en namen we de bus en metro naar de haven. Hier hebben we een hele wandeling gemaakt en zijn we langs de mangroves gegaan. Toen zouden we in een dim sum restaurant eten, maar die was opeens veranderd in een kledingwinkel. Het andere restaurant was die dag toevallig gesloten. Dus namen we de taxi naar een ander dim sum restaurant. Wat hadden we heerlijk gegeten. Voor 5 personen waren we maar 55 euro kwijt. Na deze vermoeide dag zijn we terug naar het hotel gegaan om lekker te gaan slapen.
-
09 Juli 2015 - 09:10
Joyce :
Hoi Stef en familie,
Wat doen jullie een hoop indrukken op zeg. Mooi en emotioneel tegelijk lijkt me. Gaaf dat je een blog bijhoudt. Leuk om te lezen en een beetje mee te beleven. Het lijkt me heel indrukwekkend voor jou en je moeder om in het tehuis te zijn bij al die kleintjes zonder ouders die voor ze zorgen. Kan me voorstellen dat jullie ze het liefste zouden meenemen. Zo'n kleine schat is hier ook welkom. Want ik heb in al die jaren die we al naast elkaar wonen mee mogen maken wat voor kanjer/schat er in Taiwan geboren kan worden!
Hoe ervaar je het dat er nu veel mensen in je heen zijn die op je lijken? Spreken ze je al aan in hun eigen taal?
Ik wens jullie nog heel veel mooie ervaringen en ik blijf je volgen.
Liefs, Joyce -
09 Juli 2015 - 10:05
Pauline:
Stef, wat een mooi verhaal!!! kreeg best een beetje kippevel. Wat een mooie en gave ervaring voor jou (jullie). Geniet er nog lekker van met zijn 4tjes en doe ze allemaal de groeten.x
Gr. Pauline -
09 Juli 2015 - 12:24
Margreet De Koning:
Wat een mooi verhaal Stef. Super leuk om zo jullie verhalen mee te beleven! Geniet ervan en ik blijf jullie volgen, groetjes Margreet -
09 Juli 2015 - 22:00
Anita:
Hoi Stef ,
Wat super leuk om je reisverslag te lezen.. Hoop dat je nog vele momenten ga beleven . Dikke kus voor jullie allemaal, Anita -
10 Juli 2015 - 00:47
Hendrien:
Hoi Stef,
Wat geweldig om jouw verhalen te lezen, ik reis helemaal met jullie mee! Wat een bijzondere indrukken moet jullie dit geven!
Gewoon door schrijven hè, ik geniet er van!
Doei, groetjes aan Papa, mama en Dustin
-
10 Juli 2015 - 02:00
Dustin:
Groetjes Dustin haha
-
10 Juli 2015 - 10:08
Jan Schouten:
Wat een schitterend verslag. Het lijkt mij be st emotioneel om de plaats,en het kindertehuis te zien waar jij door lieve zusters bent verzorgd.
In gedachten zie ik het voor mij. Ben benieuwd naar de volgende belefenis. Doe papa en mama de groeten van ons. -
10 Juli 2015 - 11:52
Marlies Schraa:
Hallo allemaal,
Wat een belevenissen en indrukken allemaal voor jullie gezin! Fijn om daar op deze manier in mee te mogen reizen... Geniet met elkaar van alles wat er nog op jullie pad komt! We kijken uit naar het volgende verslag. Liefs vanuit Heerhugowaard.
